Lekcja Psychobiologii

Skubanie/zrywanie skóry dłoni (Dermatillomania)

 

Urszula: Jaka jest przyczyna tego zachowania? Skubanie dotyczy tylko dłoni...

Violetta Karys: Konflikt "Nie robię tego, co powinnam, a robię to, czego nie powinnam w tej chwili" lub "Nie zajmuję się tym, czym powinnam" manifestuje się obgryzaniem skórek. Natomiast nałogowe skubanie czy zrywanie skóry dłoni, dotyczy zupełnie innego konfliktu. Jaka to część dłoni, grzbietowa czy wewnętrzna? Które miejsca to dokładnie obejmuje - śródręcze czy palce? Psychobiologia jest precyzyjna.

Urszula: Cała dłoń z palcami strona wewnętrzna, ale najbardziej palce i okolice (poduszeczki "odcisków").

Violetta Karys: Dłoń wewnątrz to ta część, którą chwytamy, trzymamy, zatrzymujemy, bierzemy, dotykamy, dajemy, przytrzymujemy. Ta, w której chowamy, którą ściskamy i w której trzymamy czyjąś dłoń. Dłoń i palce odpowiadają też za skutki działań, za zbieranie plonów z tego co się zrobiło.

Skóra jest największym narządem, który bierze udział w kontakcie. Reaguje na kontakt, separację, rozłąkę i rozstania. Ponieważ składa się z trzech tkanek: ektodermy i naskórka, który reaguje na konflikt oddzielenia. Starej mezodermy czyli skóry właściwej, która reaguje na konflikty związane z ochroną i splamieniem oraz z nowej mezodermy, która dotyczy tkanki podskórnej, związanej z wymiarem estetycznym jako moderatorem obniżenia wartości. To ważne, jak głęboko sięga rana, która powstaje.

Trzeba sprawdzić wiele kierunków, natomiast słowo "zrywanie" które Pani zaznaczyła może być ważne. Mamy do czynienia z autoagresją, więc był "postawiony warunek" w Projekcie ciąży. I ten warunek teraz musi zniknąć. Proszę rozważyć "zrywanie bolesnego kontaktu z kimś, kto zrobił coś złego", "rozłąka, separacja, od której ktoś chce się uwolnić, a jednocześnie nie może, z powodu czegoś, co zostało zrobione". Bolesne rozstania, poczucie splamienia, od którego nie można się uwolnić w kontekście oddzielenia.

To oczywiście nie wszytko, przyczyn może być znacznie więcej... Mogą to być historie dotyku, który został w pamięci, historie odcisków palców, historia zostawienia śladów linii papilarnych na miejscu w historii przodków, które teraz ktoś ciągle chce usunąć, bo wtedy miało to swoje konsekwencje.

Należy też sprawdzić obszar uzależnienia od czynności skubania/zrywania w kontekście powtarzania czynności, która nie została dokończona. Ponadto należy wziąć pod uwagę, że objaw dotyczy opuszków palców. Warto zastanowić się w jakich sytuacjach dłoń dotyka w ten sposób, gdy one dotykają, stykają się z czymś? Na przykład podczas gry na pianinie... delikatnego dotyku twarzy... gdy idziemy w ciemności, w ten sposób dotykamy przestrzeni wokół. Dłoń z palcami związana jest ze "Skutkami działań". Jakie skutki działań chcesz usunąć? Czyje działanie?

Każdy objaw rozpatrujemy indywidualnie w oparciu o konkretną osobę i jej historię. Pozwoliłam sobie na pokazanie kilku kierunków, które mogą być pomocne podczas konsultacji. 

Urszula: Dziękuję. Rozpatrywałam ostatecznie autoagresję. Jest mocny PTSD związany z bolesną rozłąką i niemożnością udzielenia pomocy z przerwaniem ruchu.

Violetta Karys: Pani Urszulo, podczas sesji, gdy mam osobę przed sobą, taka praca dzieje się dużo szybciej. Cieszę się, że informacje okazały się pomocne. Dłonie zapamiętały tę traumatyczną sytuację, natomiast należy wdrożyć deprogramming, żeby zakończyć tę tragedię...

Urszula: Tak, dopytam jeszcze o projekt cel. Czy pierwotna sytuacja programująca musi podobna w przebiegu?

Violetta Karys: Pani Urszulo, pierwotna sytuacja nie musi być identyczna w przebiegu. Natomiast, jak wiemy z cykliczności, będzie miała podobne główne elementy, czyli będą te same emocje.

Biologiczne cykle pamięciowe oparte są na odczutym doświadczeniu, w którym prowadzi EMOCJA, choć moje doświadczenie pokazuje, że sytuacja jako wydarzenie też powtarza się w cykliczności. Podam przykład: gdy dziewczyna ma 9 lat przeżywa odejście przyjaciółki (wyprowadziła się do innego miasta), gdy ma 18 lat odejście chłopaka (zostawia ją), a gdy ma 36 lat odejście taty (traci ojca, który umiera).

Wszystkie wydarzenia łączy działanie: ODEJŚCIE, natomiast emocja która je łączy to POCZUCIE PORZUCENIA, którego za każdym razem doświadczyła dziewczyna. Tego będziemy szukać, sprawdzić należy cały Projekt Cel, historie wstecz oraz historie dot. lojalności w rodzie.

Urszula: Dziękuję bardzo, zobaczyłam część tego cyklu i, o dziwo, idzie to z dwóch rodów. Problem z dłońmi ma syn, który w dramatycznych okolicznościach nie mógł udzielić pomocy dziadkowi. Piętnaście lat temu ja sama miałam identyczną sytuację w stosunku do mojej mamy, a mój mąż, gdy był w wieku syna też miał taką sytuację wobec swojego dziadka. Przeglądałam już ten plan/cel, ale jeszcze coś jest przede mną ukryte.

Violetta Karys: Bingo, proszę zobaczyć jak mocna jest lojalność... Proszę zadać pytanie: dlaczego to ciągle się powtarza w kolejnych pokoleniach? Ponieważ chodzi o SKUTEK tych dramatycznych sytuacji i to nie zostało przerwane, załatwione, wybaczone, zamknięte... Dlatego ciągle powraca.

Być może jednak to nie wszystko, proszę poszukać jeszcze głębszego "niewybaczenia". Jeśli jest kontynuacja z dwóch rodów to jest zazwyczaj mocniejszy objaw, a i powód ku temu. Związki są odbiciem historii, którą mamy w tym odbiciu zobaczyć. Często podobnych historii - kto nie wybaczył sobie i komu nie wybaczono... Proszę zadać te pytania do Pola.

Urszula: Pani Violetto, jest ciąg dalszy... Mimo, że nie zdążyłam opowiedzieć synowi historii to przestał skubać, zachowanie skończyło się... W kolejnym dniu już nie skubał rąk, czyli samo zrozumienie tej sytuacji przeze mnie i rozmowa z Panią wprowadziło zmianę w Polu... ❤

Violetta Karys: "Czasami samo zauważenie naprawia więcej niż naprawianie" - często przypominam to zdanie studentom na szkoleniu...

"Zauważenie to głębokie uświadomienie". To połączenie "dowiedziałam się" z "poczułam" czyli rezonans obszaru mentalnego z emocjonalnym. Doprowadzenie do jedności głowy z sercem, mówiąc w wielkim uproszczeniu...

Zrobiła to Pani! Świadomość jest Wszystkim! To przykład dla osób które nie potrafią wyjść poza obszar "wiem". Właściwe słowo w Psychobiologii jest zawsze tym brakującym puzzlem... Klik...i bezpiecznik ponownie zostaje wkręcony... zapraszam do uważnych w słowie przemyśleń.

 

Autor: Violetta Karys

Umieszczono na Facebooku: 5.09.2018