Psychobiologia czyli Biologia Emocji jest niezwykle nowatorską koncepcją, ujmującą pojawienie się choroby jako najlepsze rozwiązanie dla mózgu, by utrzymać przy życiu dany organizm. Choroba zaczyna się w sytuacji braku samoświadomości człowieka; stanowi wynik nierozwiązanych konfliktów wewnętrznych i zewnętrznych, a także wypartych uczuć, którym dana osoba nie dawała racji bytu, postrzegając je jako śmieszne bądź zakazane. W ujęciu Totalnej Biologii genezy wszelkich schorzeń, nawet tych najpoważniejszych, doszukiwać się należy w psychice człowieka. Bezpośrednim źródłem choroby jest zawsze niezwykle silny konflikt psychiczny.

 Silny stres prowadzący w konsekwencji do zaburzenia równowagi zdrowotnej organizmu może powstawać w odpowiedzi na realne bodźce płynące ze środowiska wewnętrznego bądź otoczenia, ewentualnie zdarzenia pozornie błahe, którym jednak dana osoba przypisuje duże znaczenie. Analizując konflikty należy więc zawsze brać pod uwagę indywidualny stosunek człowieka do określonej sytuacji, osoby etc.

 W pierwszej kolejności obserwować można tzw. konflikt programujący. Powstaje on w odpowiedzi na doznaną przykrość (jakkolwiek by ją rozpatrywać) i utrzymuje się w sferze psychologii jednostki, wpływając na jej samopoczucie. Konflikt programujący nie wywołuje choroby. Schorzenia pojawiają się dopiero wówczas, gdy konflikt oraz stres z nim związany zaczynają przekraczać pewną granicę wytrzymałości; wówczas mózg „wyłącza obwód”, dając określone objawy w sferze somatycznej pacjenta. W ujęciu Totalnej Biologii funkcjonowanie ludzkiego mózgu przypomina do złudzenia działanie komputera, zaś jedynym jego zadaniem jest utrzymanie człowieka przy życiu. Ponadto dla mózgu automatycznego nie istnieje tak naprawdę pojęcie drugiej osoby. Stąd choroba jest wywoływana przez emocjonalny wpływ odczucia jednostki. Przykładowo – w sytuacji odczuwania złości na drugą osobę z punktu widzenia mózgu brak jest faktycznego oponenta. Mózg próbuje poradzić sobie z konfliktem, przesuwając go do właściwego narządu (tu: woreczka żółciowego). Jeśli człowiek uświadomi sobie ten fakt i przepracuje konflikt, w sposób naturalny rozpoczną się procesy naprawcze, patologia w zakresie tkanek bądź narządów będzie powoli ustępować. Zjawisko to jest obserwowalne dzięki badaniu z użyciem tomografii komputerowej (DHS – ogniska Dirka Hamera, jaśniejsza plamka na powierzchni mózgu). Zależnie od lokalizacji DHS w mózgu można bezbłędnie stwierdzić, którego narządu będzie dotyczyła choroba. Konflikty rodzinne, które nie są rozwiązane, niejako przechodzą z pokolenia na pokolenie, skutkując chorobami dziedzicznymi.

 Jako pierwszy powiązanie między psychiką człowieka, mózgiem automatycznym oraz ciałem fizycznym odkrył dr Hamer. W obliczu tragedii, jaką była nagła śmierć jego ukochanego, jedynego syna, organizmy dr. Hamera oraz jego żony zareagowały chorobą nowotworową. W toku leczenia, nawiązując kontakty z innymi cierpiącymi na raka osobami, dr Hamer stwierdził, że u wszystkich choroba nowotworowa zaczęła się od straty kogoś lub czegoś ważnego – umiłowanej osoby, zwierzęcia, pieniędzy, przyjaciela, nadziei na lepsze jutro (trauma).

 Psychobiologia nie jest sztuką cudownego uzdrawiania, lecz wędrówką z pacjentem przez meandry życia jego oraz przodków, celem wyszukania zdarzenia leżącego u podstaw konfliktu, który wywołał chorobę. Polega na cofnięciu jednostki – z jej obecną wiedzą, świadomością, doświadczeniem – o kilka, kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt lat wstecz i zastanowieniu się, w jaki sposób dziś rozwiązałaby ona ów konflikt. Chodzi przede wszystkim o zmianę punktu widzenia, spowodowanie, że chory wyzbędzie się lęku bądź złości. Dotarcie do faktycznego źródła schorzenia, wydobycie go na światło dzienne i przepracowanie sprawia, iż mózg automatyczny nie musi pozostawać w stanie permanentnego napięcia i rozwiązywać konfliktu w sferze biologii. W związku z tym pojawiają się mechanizmy odwrotne do dych, które inicjowały stan chorobowy.

 Aby wyjaśnić zachowanie człowieka bądź stan jego choroby, zastosowanie znajduje tu piramida zdrowia (schemat poniżej).

•  Psychika
•  Mózg automatyczny
•  Ciało fizyczne

Leżące najniżej ciało fizyczne jest w pełni kontrolowane przez mózg automatyczny, czyli te ośrodki ośrodkowego układu nerwowego, które permanentnie, w każdej chwili, utrzymują organizm przy życiu. Z kolei na funkcjonowanie mózgu automatycznego wpływają wszelkie emocje, myśli, przekonania i wierzenia – wszystko, co związane z ludzką psychiką. Konflikt, który nie znajduje rozwiązania na poziomie Psyche, a wiąże się z silnym napięciem, jest niejako przenoszony do odpowiadającego narządu ciała za sprawą programu stworzonego przez mózg automatyczny. Zabieg ten przypomina wykręcenie bezpiecznika w sytuacji, gdy stabilność obwodu elektrycznego jest zagrożona. Utrzymujące się, silne napięcie mózg automatyczny postrzega jako stan zagrażający życiu jednostki, zatem, by je ratować, „stwarza” chorobę. Dlatego Totalna Biologia chorobę ujmuje w kategoriach sygnału o wadliwym funkcjonowaniu jakiegoś elementu Psyche.

 Psychobiologia jest dziedziną czerpiącą wiedzę z medycyny Zachodu oraz Wschodu, a także badań nad prawami biologii rządzącymi światem roślin, zwierząt i ludzi, programowania neurolingwistycznego, teorii biologicznych cyklów pamięciowych. Umożliwia zrozumienie mechanizmów, zgodnie z którymi działa każdy żywy organizm. Dotychczas choroba traktowana była w sposób fatalistyczny; mówiono, że jest „karą boską”, przeznaczeniem człowieka. Totalna Biologia zmienia ten punkt widzenia, dając jednostce wskazówkę, iż klucz do uzdrowienia tkwi w jej własnym mózgu.